Draw-the-line

“Ik geloof dat de rode draad in je leven, onstabiliteit is. Heb je al eens onderzocht vanwaar dat juist zou komen?” lees ik op mijn smartphone.

*frons*
*stilte*
*huh?*

Op de koop toe zie ik dat deze persoon een coach is die ik niet persoonlijk ken.
Alsof ik me al in haar kabinet bevind en horizontaal op haar zetel lig, wordt dit advies me aangeboden. Nice, alleen heb ik niet beslist om een coaching sessie te boeken.
Draw the line girl … Ik zie de hartslagmachine zo voor me. De ritmische tuut-en-hartslagen ritmiek maken plaats voor een rechte lijn gevolgd door een ellenlange scherpe tuuuuuut. Verplegers stormen binnen, kleren worden afgegooid, defibrillators op de borst geplaatst maar het geluid blijft ononderbroken tuut-en. Dood.

Dat is wat je krijgt als je een rechte stabiele streep wil trekken. Think-about-it.
De meeste mensen houden ervan om in hun comfortzone te blijven en tekenen een licht golvende lijn met misschien hier en daar een tegenslag of een groot geluk. Ik herinner me bij Kind & Gezin dat alles altijd oké was zolang je baby zich mooi in het midden tussen boven- en ondergrens bevond.
Dat is ook waar het overgrote deel van de bevolking zich tijdens zijn of haar leven bevindt.
Mijn dochter was hier al een buitenbeentje, KNAL erboven! Je zal ze minder eten moeten geven.
Euh?

Niet voor niets wil ik mensen motiveren om minder te moeten, in tijden van onstabiliteit liggen mooie kansen. Ik hou ervan, het maakt me gelukkig en ik teken nu al een mooie opwaartse lijn richting mijn persoonlijk geluk.

Ik hoop dan ook dat iedereen het durft om even uit de comfortzone te komen en nog meer dan alles hoop ik dat buitenbeentjes wat meer aangemoedigd worden. Velen proberen tussen de lijntjes van de maatschappij te blijven, lijntjes die het nieuwe normaal zijn. Alleen vind ik dat nieuwe normaal eigenlijk helemaal niet normaal meer.

Neem je potlood in eigen hand en teken jouw lijn, jouw geluk. Het is jouw leven.