Het leven zonder filter laat me de laatste dagen iets moois voelen.
Het komt zuiver en puur binnen, allemaal kleine liefdeshartjes worden in me gepompt. Eén voor één raken ze me aan, ze vullen me met warmte, liefde en hoop. Ik voel mijn lichaam stralen, opwarmen en het geluk schiet doorheen mijn hele lijf.
Enkel de tijd bepaalt nog waar je heen gaat.
De nieuwe weg is klaar.
De laatste weken voelde ik stilstand, het tot bedaren komen.
Het gevoel van er bijna te zijn.
De laatste stuiptrekkingen die worden afgesloten met een aangename stilte.
De tweesprong, een zijweg.
Het pad is nog nieuw en je ziet nog niet alles.
Enkelen zijn al voorgegaan, van alle ballast ontdaan.
Kiezen kan; blijvend op het pad van de wereld die we kennen of durf je te stappen op een nieuwe weg?
Ga je rechtdoor in de huidige maatschappij, waar we werken voor geld. Materialisme belangrijk is en mensen vaak hard zijn voor elkaar?
Of sla je af?
Als je afslaat dan ervaar je wat onzekerheid voor al dat nieuwe, tegelijkertijd wat nieuwsgierigheid die je opwinding prikkelt.
Het is er kleurrijk en gastvrij.
Mensen helpen mekaar en laten je vrij, vrij om keuzes te maken en te zijn wie je bent.
Je kan er reizen, temidden van de natuur. Vol avontuur.
We leven op het ritme van de seizoenen, samen met onze kapoenen.
Spellen worden gespeeld, geen kind die er zich verveeld.
Gekwetstheid wordt geheeld, je huid door je partner gestreeld.
Wentelend in zachte doeken, lees ik vele boeken.
Verwarmend bij het vuur, wereldse lectuur.
We spelen geen spel, weet je nog wel.
Ik doe wat ik goed kan, wat denk je daarvan?
Voor elk gezin een nieuw begin.
Jij en ik, wisselend. Eén enkele blik.
Passie & vuur. Samen op avontuur.
Enkelen, samen.
Ik kan het beamen.
Die wereld bestaat, zoeentje die je oplaadt.
We zijn aan het bouwen, je mag me vertrouwen.
Mekaars warme hand.
Er komt een nieuwe wereld tot stand.
Lieselot
