Geplaatst op Geef een reactie

Balans – werk_2

Balancerend op mijn matje, in de zoveelste yogahouding, terwijl dit zinnetje zich in mijn hoofd nestelt: “Om balans te vinden moet je eerst uit balans geraken.” 
Terwijl ik net vandaag over de liefde zou moeten schrijven ga ik het over balans hebben. 
Disbalans was nochtans DE-rode-draad in mijn liefdesleven, ik zou er een boek kunnen over schrijven. Zou kunnen… maar dat gaan we nu toch maar niet doen ? 
Laat balans net de reden zijn dat ik gisteren vroeg ging slapen en deze ochtend op mijn matje stond.
Balancerend op de klif, roepend naar mijn baas dat ik eeeuhhh ja ECHT! Vertrekken zal.
Ik maak niet meteen de mooiste, noch sierlijkste duik naar beneden. Ik laat me eerder vallen, zonder goed te weten waar ik terecht komen zal.  
Neemt die gevederde tweepoter me mee naar een nieuwe bestemming?
Vlei ik me heerlijk tegen mijn prins op het witte-gehoornde-paard-met-vleugels?  
Of geef ik me over aan de zwaartekracht en smak ik gewoon met mijn BEK-op-de-grond?
Misschien doe ik het allemaal wel. Volgorde onbepaald.  

Ik geloof niet in het laatste, doemdenken is niet mijn kopje thee. In mijn rugzak zit een veelheid aan ervaring en in mijn buik het fijnste buikgevoel. Het geloof dat ik op tijd mijn parachuutje loslaat en een zachte landing maak, sterkt me.  
Eens de wind liggen zal, voel je de opwarmende kracht van de zon.  

Maar hé, inderdaad. Om van balans terug naar balans te gaan moeten we eerst de disbalans ervaren. Steeds dezelfde balans behouden gaat na een tijdje pijn doen. Af en toe eens van houding veranderen doet ons meer deugd, een frisse kijk en een verruimende blik.  

Een nieuwe werkervaring op de weegschaal, een ander gewicht in de schaal, een nieuw liefdesverhaal…  

Eerst door die disbalans en dat herkennen we allemaal.

Geplaatst op 4 reacties

Voorbij elk oordeel ligt kracht

Ik merkte dat er iets veranderd was. Was het bij mezelf? Ik vermoed van wel.  
Elk oordeel over mijn studiekeuze had ik aan de kant geschoven. Omdat het duidelijk werd dat mijn bokkesprongen van toen me eigenlijk maakten tot de veelzijdige vrouw die ik nu ben. Vaak beeldde ik mij in hoe een CEO mijn CV steevast aan de kant schoof bij het zien van mijn behaalde diploma’s. 

“beeldende kunsten” / HIPPIE  
“schoonheidsspecialiste” / NIET-ZO-SNUGGER 
“positieve psychologie” / DENKT-TE-VEEL 
“mindfulness” / DROMERIG  
“orgaanmassage” / WHAT’S-IN-NAME?-FREAK! 

Het begon destijds enkel met de kunstrichting, ik merkte als ik dit niet vermeldde dat er dan wel reactie kwam. Want hé! Ik had een jarenlange ervaring opgedaan in administratieve functies waardoor ik op het niveau zat van iemand die verder studeerde.  
Maar geef nu toe; een dromerige, niet zo snuggere freakende hippie wil jij waarschijnlijk ook niet in jouw kantoor? Laat staan dat ze orde en netheid in jouw administratie zou scheppen?  
I know, ik mag er zelf niet aan denken dat die patchouli-geurende-nest in mijn papieren zit te snuffelen.  
 
Als je ondertussen niet meer goed kan volgen dan begrijp ik dat best.  
Net daarom dat ik het niet meer zwart op wit typ op een blaadje en onder je neus schuif.  
Net daarom hou ik ervan om met mensen face-to-face te praten als het over mezelf en werkervaring gaat.  
Het kostte me best wat tijd om mijn eigen oordeel aan de kant te schuiven, misschien was dat wel de allerbelangrijkste stap om meer in mijn eigen kunnen te gaan geloven.  
Pandemietijden zorgden ervoor dat de puzzel werd gelegd. Het stukje psychologie en coaching paste perfect in het stukje creativiteit, ook de massages kregen hierbij een passende plek. Een tekort aan zelfliefde en een teveel aan stress komen vaak pas boven tijdens een massage-sessie.  
Mijn puzzel om mensen te helpen werd gelegd en ik ben trots dat ik mijn skills op deze manier kan combineren.  
 
Tijdens kalmere periodes doe ik graag een beroep op mijn ervaring als administratief bediende. Het voelt voor mij als een groot voordeel dat ik verschillende dingen kan combineren. Het geeft kracht om op eigen benen te staan en dat is wat ik dit jaar zal verwezenlijken.  
2022 wordt een jaar van zelfstandig zijn en verantwoordelijkheid nemen. Ook van geloven in mezelf en mijn eigen kunnen, ik geloof eindelijk dat ik het kan en focus niet meer op alles die zou kunnen mislopen.  
“zou kunnen” heeft voor mij geen betekenis meer. 
 
In een wereld waar grijs overheerst ben ik dankbaar dat ik een kleurrijk persoon mag zijn.  
Het zou kunnen dat het kan, daar ben ik zelfs zeker van.  

Lieselot